piątek, 17 marca 2017

dziecko w oknie życia

Kilka dni temu w moim mieście znaleziono dziecko w oknie życia. Kilkudniowego noworodka bez ubrania, wychłodzonego i wygłodzonego ale żywego i teraz już powoli dochodzi do siebie w szpitalu. Noworodek trafi do adopcji a potencjalni rodzice ustawiają się w długiej kolejce.Na stronach zahuczało od komentarzy tych mądrych ale też tych mniej: począwszy od tego co to za zła  matka do tych co za dobra matka, że zamiast zabić dała szansę dziecku na normalny dom. Były też skrajne jak to zwykle bywa, że takie to trzeba "kastrować" itp. co moim zdaniem tyczy się mężczyzn bo przecież my dzieci same sobie nie robimy. Jednak nie na komentarzach chcę się zatrzymać a mianowicie na tym co dzieje się z tymi dziećmi z okna życia. Mieszkam w pobliżu tego okna...podeszłam i zapytałam jedną z sióstr oto czy kiedyś już była podobna sytuacja i...usłyszałam wzruszającą historię o chłopcu, który trafił do okna życia kilka lat temu a obecnie chodzi do szkoły, ma wspaniała adopcyjną rodzinę, która latami czekała na dziecko. Chłopiec często z rodzicami odwiedza siostry,które zajmują się "oknem życia". Zapytałam czy prokuratura będzie szukać rodziców tego dziecka, usłyszałam, że nie ponieważ dziecko było zaniedbane, bez ubrań nawet bez pieluszki co wskazuje, że rodzice/matka nie chciała go zostawić i nic dla niego nie przygotowała. Jednak matka ma cały czas szansę się zgłosić po dziecko ale nie będzie poszukiwana z urzędu. Dziecku zostanie nadane urzędowe nowe imię i nazwisko, Co jakiś czas przez nasz kontynent przechodzi batalia by zlikwidować okna życia oczywiście te katolickie. Nagonka ze strony światłej Europy, która woli załatwiac takie sprawy jak niechciane ciąże w białych lateksowych rękawiczkach. Nie będę tutaj politykować, ale po rozmowie z siostrami, które codziennie przychodzą do maleństwa do szpitala, troszczą się o nie, kupiły mu nawet ubranka i chcą być w kontakcie z rodziną adopcyjną uważam, że okna życia mają sens...są ratunkiem dla tych dzieci i ich matek. Kilka lat temu byłam sama w sytuacji nieplanowanej ciąży, bez męża w związku z facetem, z którym słabo się dogadywałam. Nie myślałam nawet przez moment o aborcji, wiedziałam, że chcę urodzić to dziecko, ale bałam się, że sobie nie poradzę...były to trudne chwile...ojciec dziecka stanął na wysokości zadania i powiedział mi, że chcę to dziecko i że kocha mnie i maleństwo. Rzeczywiście bardzo rozpieszcza nasze dziecko, a teraz czekamy na drugie...ale wiem co czuje matka, która bez wsparcia rodziny ( u mnie był wręcz odrzucenie) i środowiska, jak łatwo wtedy o trudną i dramatyczną decyzję. Nie dajmy zlikwidowac okien życia bo sa to małe światełka w trudnej codzienności przyszłych odrzuconych mam.

1 komentarz :

  1. Ja też jestem za oknami życia, te dzieci mają prawo żyć jeśli ich mama nie chce/nie może niech odda ktoś je na pewno pokocha.

    OdpowiedzUsuń